Το μοναδικό “ψεγάδι” της Suzan : ήταν γυναίκα !

Η Suzan  ήταν δεθνούς κύρους επιστήμων, επικεφαλής ερευνητικής ομάδας σε κορυφαίο  κέντρο, το MAX PLANCK -GESSELSCHAFT στη Γερμανία. Σύζυγος, μητέρα και ερασιτέχνης μουσικός -πιάνο και αθλήτρια, κάτοχος μαύρης ζώνης πολεμικών τεχνών και δρομέας. Μια γυναίκα άξια θαυμασμού, με σπουδές, ενδιαφέροντα. Προσωπική ζωή και επαγγελματική σε τέλεια ισορροπία. Μια αξιοθαύμαστη γυναίκα. Μια ζηλευτή γυναίκα, μοναδική, όμορφη, έξυπνη, δημιουργική, ταλαντούχα.

Βρέθηκε στη Κρήτη για επαγγελματικούς λόγους, με την ιδιότητά της ως ερευνήτριας σε διεθνές συμπόσιο.

H Suzan Eaton, εθεάθη τελευταία φορά στο Κολυμπάρι Χανίων, στις 2 Ιουλίου 2019.

Η Suzan, το άψυχο κορμί της , βρέθηκε  στις 9 Ιουλίου 2019, στο Μάλεμε, 10 χιλιόμετρα μακριά από το  Κολυμπάρι.

Κακοποιημένη, άγρια δολοφονημένη, την ξεφορτώθηκε ο δράστης σε μια σήραγγα ενός παλαιού γερμανικού τούνελ.

Δολοφονήθηκε γιατί ήταν γυναίκα. Αυτή είναι η αλήθεια.

Αυτή είναι η μόνη αλήθεια που ο ίδιος ο δράστης κατά τη δημόσια ομολογία του παραδέχθηκε.

Η Suzan Eaton δολοφονήθηκε και βιάσθηκε βαριά τραυματισμένη ακόμα και  νεκρή, γιατί ήταν γυναίκα.

Όχι γιατί ήθελε να να τρέξει ή να κατέβει στη παραλία. Όχι γιατί βρέθηκε τη λάθος στιγμή στο λάθος μέρος .

Οι  αρμόδιοι έτσι είπαν, η κοινή γνώμη το επαναλαμβάνει συνέχεια «λάθος στιγμή-λάθος μέρος»

Δηλαδή ο δολοφόνος ήταν τη σωστή στιγμή στο σωστό μέρος;

Γιατί αυτό καταλαβαίνουμε όταν η επίκληση του τυχαίου και του υπερφυσικού, προσπαθεί να εξηγήσει από αρμόδια χείλη, το φρικιαστικό.

Οι αρμόδιες υπηρεσίες γιατί δεν είναι τη σωστή στιγμή στο σωστό μέρος, για τη προστασία της ζωής; Είχε δικαίωμα ο δολοφόνος, που δεν είχε η Suzan;  Το παράλογο της ελληνικής πραγματικότητας μας αφήνει χωρίς λόγια, μας χτυπά και μας αποστομώνει συγχρόνως. Ενημερώσεις αρμοδίως με τις πιο απίθανες και αναρμόδιες δικαιολογίες.

Όταν μετά το αποτρόπαιο φονικό, ανοίγουν στόματα και καταγγέλονται άλλες τρείς (3) επιθέσεις σε γυναίκες. Που ήταν τότε οι αρμόδιες υπηρεσίες, η αστυνομία; Πότε και πως δόθηκε προσοχή σε μια έστω καταγγελία για επίθεση από κάποιον οδηγό, κάποια επίθεση κατά γυναίκας , στην ευρύτερη περιοχή με παρόμοια χαρακτηριστικά και ενέργειες;

Πως; Δεν υπήρξαν  πριν καταγγελίες για παρόμοιες επιθέσεις στη περιοχή; Η ίδια η οικογένεια του είχε αποτρέψει ένα από τα θύματα, να καταγγείλει το δράστη και μετέπειτα καθ ομολογίαν του, δολοφόνο. Σε μια τόσο μικρή κοινωνία, δεν αντιλήφθηκε τίποτα, κανένας;

Πως οι γυναίκες να  καταγγείλουμε  αυτά που θεωρούμε όλοι και όλες “φυσιολογικά”η ακόμα και μη “αξιόπιστες μαρτυρίες” . ‘Οταν  μια γυναίκα καταγγέλει έναν άνδρα-“καλό οικογενειάρχη” μας λέει η γειτόνισσα, μας λέει καλημέρα άρα είναι “καλό παιδί” λέει ο φούρναρης.  “Δεν έχει απασχολήσει”λέει ο αστυνομικός, αν και αυτό το τελευταίο χωρά πολλή σκέψη αν σκεφτούμε πόσοι “καλύπτονται” πίσω από αιρετούς και υπαλλήλους για  παραβατικότητα ή άλλες παράνομες πράξεις , όπως ο δράστης που είχε κατηγορηθεί για εμπρησμό. Μετά  πέφτουν από τα σύννεφα, ο αξιόπιστος περίγυρος του δράστη, αλλά το κακό έχει ήδη συμβεί.

Τι έκαναν οι αρμόδιοι, για να αποτρέψουν το βιασμό και την δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη στη Ρόδο, από δύο νεαρούς άντρες με τους οποίους αρνήθηκε να συνευρεθεί ερωτικά, και τη δολοφονία της Αγγελικής Πέτρου στην Κέρκυρα, από τον πατέρα της, ο οποίος δεν ενέκρινε  τη σχέση που είχε με άνδρα από το Αφγανιστάν.

Επτά χρόνια μετά την επίθεση στη Μυρτώ, ναι Ιούλιος πάλι του 2012, σε ένα άλλο δημοφιλές νησί μας, στη Πάρο.Μόνο 15 χρόνων τότε η Μυρτώ, δέχθηκε επίθεση, ενώ περπατούσε αμέριμνη στη παραλία. Επίθεση με τα ίδια χαρακτηριστικά και κίνητρα. Βιασμός και θανάτωση του θύματος.Αφού τη κτύπησε με μια πέτρα πέντε κιλών, καθ’ομολογία του, για να την ακινητοποιήσει. Ευτυχώς, ο δράστης δεν κατάφερε τότε να ολοκληρώσει το απεχθές σχέδιο του . Ευτυχώς η Μυρτώ ζει, αλλά πως; Καθηλωμένη σε  ένα κρεβάτι, ζει και παλεύει για τη ζωή της χάρη στην στήριξη της ηρωικής μητέρας της και όλης της οικογένειας αλλά και των επαγγελματιών της Υγείας. Η Μυρτώ, βίαια και απάνθρωπα έχασε όλα όσα έχει δικαίωμα να απολαύσουν τα νέα παιδιά, τα νεανικά χρόνια, τις παρέες, τις βόλτες, τις σπουδές, τα ταξίδια, τον έρωτα, τη δημιουργία οικογένειας.

Πόσες άλλες γυναίκες, ζούνε το δικό τους Γολγοθά, μαζί με τα παιδιά τους, από τον ίδιο το σύντροφό τους. ‘0πως στη Ζάκυνθο (άλλο ένα δημοφιλές νησί μας),αφού  δόθηκε η τραγική λύση από το μεγαλύτερο γιό,  έγιναν γνωστά  όλα όσα συνέθεταν την οικογενειακή τραγωδία που  βίωναν ο ίδιος, η μητέρα και τα αδέλφια του επί χρόνια. Συστηματική κακοποίηση της μητέρας και των παιδιών, βάναυση συμπεριφορά. Είχε επανειλημμένα ενημερωθεί η  Πρόνοια και η Αστυνομία, αλλά ο κρατικός μηχανισμός σε ύπνωση, ξανά.

Ποια είναι αυτά;  Όλα αυτά που συμβαίνουν, λεκτικά και ψυχολογικά αλλά και ενέργειες κατά των γυναικών.

Επειδή,  δεν είναι φυσιολογικό να περπατάς και να ακούς σχόλια και χαρακτηρισμούς για την εμφάνιση, τα ανατομικά χαρακτηριστικά, το απλό περπάτημα σου!

Επειδή, η κάλυψη των γυναικών στα θεοκρατικά ισλαμικά κράτη δεν είναι ένδυμα, είναι μηχανισμός περιορισμού και εγκλωβισμού των γυναικών.

Επειδή, η συστηματική παρενόχληση από το “αφεντικό” , προϊστάμενο ή διευθυντή, είναι ενέργεια κατά των γυναικών. Ακόμα και στα “καφέ” , η πρόσληψη γυναικών υπαλλήλων με συγκεκριμένο σωματότυπο και υποχρέωση ανάλογης ένδυσης που θα αναδεικνύει τα “φυσικά” προσόντα.

Επειδή, η συστηματική εξύβριση και εκφοβισμός ακόμα και οι υποτιμητικοί χαρακτηρισμοί ενάντια σε κάθε γυναίκα, σύντροφο ή κόρη μέχρι τη γειτόνισσα ή τη δημόσια επίθεση και συκοφαντεία  για  οποιαδήποτε γυναίκα, που “δεν κάθεται στα αβγά της” ή τολμά  να αμφισβητήσει τον “τσαμπουκά” γείτονα ή τον “ξέρεις ποιός είμαι εγώ”, ,να εξασκήσει δικαιώματα σε ένα κράτος δικαίου.

Την ευκολία  “αυτή φταίει όπως ντύνεται”, “αυτή φταίει που είναι προκλητική” . Δηλαδή η υποκριτική κοινωνία και ζητά από  τις γυναίκες να είναι απελευθερωμένες και να μην ντρέπονται για το σώμα τους ή τη δημόσια έκθεση  και   συμπεριφορά  τους αλλά συγχρόνως τις καταδικάζει, τις θεωρεί αυτόματα ένοχες, αν και θύματα, για τους ίδιους λόγους.

Από τις ύβρεις κατά γυναικών οδηγών μέχρι τα υβριστικά σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όλα είναι οι πλευρές του ίδιου νομίσματος.

Κοινωνία εκπαιδευμένη και χειραγωγημένη στην υποτίμηση του “αδύναμου”, εξοικειωμένη στη χλεύη και “εμφυλιοπολεμική” τακτική με στόχο γυναίκες που υψώνουν ανάστημα  όπως η Ελένη και η Αγγελική, που απλά εξασκούν ένα δικαίωμα τους όπως η Suzan και η Μυρτώ.

Πόσες άραγε γυναίκες, έχουν καταγγείλει, σε όλη τη χώρα παρόμοιες επιθέσεις; Στο δρόμο, στη γειτονιά τους, στο καφέ, στο λεωφορείο,στη δουλειά, στο σπίτι τους;

Επειδή απλά θεωρούν δικαίωμά τους να φοράνε αυτά που θέλουν, να μιλάνε και να διεκδικούν τα αναφαίρετα δικαιώματά τους;

Ακούνε, ερευνούν, καταγράφουν, κινούνται στο σωστό μέρος; Την εξάλειψη  της έμφυλης βίας; την αποτροπή της εγκληματικής ενέργειας; Τι κάνει ο κρατικός μηχανισμός για να προστατεύσει την καταγγέλλουσα, που σε κάποιες περιπτώσεις,  υπάρχει πιθανότητα να καταλήξει φρικτά δολοφονημένη ;

Έχουμε δηλαδή, ένα σύστημα (Αστυνομία, Δικαιοσύνη), που ενώ είναι επιφορτισμένο να προστατεύει τους πολίτες, υποβαθμίζει συστηματικά τον μεγαλύτερο κίνδυνο που αντιμετωπίζει ο μισός πληθυσμός – οι γυναίκες.

Κατάλοιπο της πατριαρχικής κοινωνίας,  Πατέρας αφέντης-αδελφός – θείος . Από το κοντινό παρελθόν και τετρακοσίων ετών υποδούλωσης στον ανατολικό «αφέντη».

καθιερώνοντας έναν αρχέγονο κατασταλτικό μηχανισμό ίσως για να διατηρήσει όσα στερεότυπα καταγράφτηκαν στις πατριαρχικές μορφές κοινωνικής συνειδητοποίησης και ενσωμάτωσης με σκοπό τη γυναίκεια χειραγώγηση.

Σεξιστικές  αντιλήψεις που κρύβουν, υποτιμούν ή και δικαιολογούν την έμφυλη βία, που αθωώνουν εκ των προτέρων τους δράστες και ενοχοποιούν τα θύματα ενημερώνουν συνειδητά ή ασυνείδητα τις αντιδράσεις τόσο της Αστυνομίας όσο και της Δικαιοσύνης απέναντι στα περιστατικά έμφυλης βίας.

Έμφυλη βία λέγεται και είναι επιστημονικός όρος. Ακόμη και οι απειλές τέτοιων πράξεων, ο εξαναγκασμός ή/και η στέρηση ελευθερίας – αποτελούν έμφυλη βία. Μπορεί να τελεστεί τόσο σε ιδιωτικό όσο και σε δημόσιο χώρο (σπίτι, εργασία, Μέσα Μαζικής Μεταφοράς κλπ), στρεφόμενη εναντίον της θέλησης του ατόμου. Εμπεριέχει τη χρήση υπαρκτής ή υποτιθέμενης δύναμης – εξουσίας και χρησιμοποιείται ως μέσο άσκησης κοινωνικού ελέγχου, τιμωρίας και «σωφρονισμού» των ατόμων που την υφίστανται.

Ο όρος γυναικοκτονία (femicide) έρχεται από παλιά, όταν το 1976 τον κατέγραψε η εγκληματολόγος Νταϊάνα Ράσελ (Diana E. H. Russel), ορίζοντας έτσι το εγκληματολογικό και ανθρωπολογικό αυτό φαινόμενο. Ο όρος «γυναικοκτονία» έγινε ευρέως γνωστός και υιοθετήθηκε από την εγκληματολογία μετά το 1992, χάρη στο βιβλίο με τίτλο «Femicide: the politics of woman killing», μια συλλογή δοκιμίων που επιμελήθηκαν από κοινού η ακαδημαϊκός Τζιλ Ράντφορντ (Jill Radford) και η εγκληματολόγος Νταϊάνα Ράσελ (DianaE. H. Russell).

Οι αριθμοί αμείλικτοι

Η έμφυλη βία παρότι καθημερινό φαινόμενο παραμένει αόρατο, καθώς το ποσοστό καταγγελιών είναι μικρό. Σύμφωνα τη μεγαλύτερη δημοσκοπική έρευνα που έχει διεξαχθεί παγκοσμίως, για τη βία κατά των γυναικών (FRA, 2014),με τη συμμετοχή πάνω από 42.000 γυναικών, ηλικίας από 18 έως 74 ετών, από 28 κράτη μέλη της ΕΕ:

  • 1 στις 3 γυναίκες στην Ε.Ε. έχει υποστεί σωματική βία από την ηλικία των 15 ετών και άνω
  • 1 στις 2 γυναίκες έχει βιώσει ψυχολογική βία από τον σύντροφό της
  • 1 στις 8 γυναίκες έχουν υποστεί οικονομική βία από το σύντροφό τους
  • 1 στις 10 γυναίκες έχει βιώσει σεξουαλική βία από την ηλικία των 15 ετών και άνω
  • 1 στις 20 γυναίκες έχει πέσει θύμα βιασμού
  • 1 στις 3 γυναίκες  έχει παρενοχληθεί σεξουαλικά στο χώρο εργασίας
  • 1 στις 5 νεαρές γυναίκες, μεταξύ 18-29 ετών, έχει παρενοχληθεί σεξουαλικά στο διαδίκτυο
  • 1 στις 5 γυναίκες έχει βιώσει stalking
  • 50 γυναίκες χάνουν τη ζωή τους κάθε εβδομάδα λόγω της ενδοοικογενειακής βίας, στην Ε.Ε.

Μαζί με τη Suzan, χάθηκε οριστικά και η αίσθηση της ασφάλειας στο νησί της Κρήτης, του ελληνικού ανέμελου καλοκαιριού.

Τώρα η ελληνική κοινωνία πρέπει να βρεί τη φωνή της, να φωνάξει δυνατά “όχι άλλο θύμα” . Οι αρμόδιες υπηρεσίες να ασχοληθούν σοβαρά, ο νέος Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, η νέα κυβέρνηση  έχει τη δυνατότητα και το χρέος να ενισχύσει  τις  υπηρεσίες για  την ασφάλεια όλων. Όσο προσωπικό και τεχνική υποστήριξη κι αν υπάρχει, τίποτα δεν υποκαθιστά και δεν είναι αποτελεσματικό, όσο ο υπεύθυνος υπάλληλος -η υπηρεσία που είναι σε εγρήγορση και νοιάζεται για  τον άνθρωπο.

Το Υπουργείο Υγείας αλλά και οι κοινωνικές δομές σε δήμους έχουν ρόλο και λόγο. Στο Διαδημοτικό Δίκτυο  Υγιών Πόλεων, υπάρχουν προγράμματα ψυχοκοινωνικής στήριξης και πρόληψης. Οι Κοινωνικές υπηρεσίες δεν είναι διακοσμητικές, αντίθετα σε μικρές κοινωνίες όπως η ελληνική περιφέρεια αλλά και σε δήμους και οι κοινότητες μπορούν να προλάβουν την εξέλιξη της βίαιης συμπεριφοράς. Είναι η δουλειά τους. Επαγρύπνηση, πρόληψη, αγάπη για τον άνθρωπο.

Κοινωνία συνειδητοποιημένη και ενεργή-κρατικός μηχανισμός που προλαμβάνει  και  ενεργεί άμεσα  για τον άνθρωπο !

 

 Γραμμή SOS 15900 μια υπηρεσία εθνικής εμβέλειας που δίνει τη δυνατότητα στις γυναίκες θύματα βίας ή σε τρίτα πρόσωπα να επικοινωνήσουν άμεσα με ένα φορέα αντιμετώπισης της έµφυλης βίας.
Υπουργείο Εσωτερικών