Το 1981-1983

«Αν ξαναδώ τον πυροσβεστήρα του γραφείου σου στο διάδρομο, θα βγεις και εσύ στο διάδρομο να δουλεύεις, μαζί με τους φοριαμούς», αντήχησε φωνή του διοικητή σε όλο τον όροφο. Σπάνια ανέβαζε τον τόνο, όταν το έκανε ξέραμε ότι υπήρχε λόγος σοβαρότατος και πάντα είχε δίκιο, βετεράνος της Κορέας, αντισυνταγματάρχης Τ.Κ., ο ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ μας.

Αυτή η επιμονή του στους κανόνες ασφαλείας, στη τήρηση όλων των σχετικών πρωτοκόλλων. Α-ΣΦΑ-ΛΕΙ-Α, έλεγε συνέχεια. Kάθε γραφείο έπρεπε να έχει γεμάτο πυροσβεστήρα. Tα βράδια ερχόταν απροειδοποίητα στο στρατόπεδο, ασκήσεις ετοιμότητας συχνότατες, περπατούσε εξωτερικά της περίφραξης. Με λάμες στο πόδι αναμνηστικό από την Κορέα, με το χαρακτηριστικό βάδισμα είχε πάρει και βάρος –ηλικία γαρ– αλλά αυτό δεν τον εμπόδιζε να ψάχνει για σημεία επικινδυνότητας. Βήμα–Βήμα, επιθεώρηση περίφραξης, αποθηκών, μαγειρείων, κοιτώνες, αποχωρητήρια. Και αλίμονο αν έβρισκε γόπα, ο φόβος και ο τρόμος μας. Από αναμμένο αποτσίγαρο χάθηκε ολόκληρη ομάδα συμπολεμιστές του στη Κορέα -παιδιά από το χωριό του τα περισσότερα- μας υπενθύμιζε συνέχεια.

Παιδιά τότε και εμείς, δεν πολυδίναμε σημασία με την έννοια της κατανόησης, αλλά ως στρατιωτικοί ξέραμε ότι έπρεπε να εφαρμόζουμε πιστά τις διαταγές του Διοικητού μας. Ξέραμε επίσης ότι νοιαζόταν πραγματικά για τη δουλειά του, για τα έμψυχα όντα υπό τας διαταγάς του. Είχε την ευθύνη αλλά πάνω απ’ όλα είχε την έγνοια μας. Νοιαζόταν για τα κτίρια, τον εξοπλισμό, τα υλικά, τα οχήματα, τη περιουσία της χώρας, του Ελληνικού Στρατού, το Στρατόπεδο. Το Στρατόπεδο είναι το πρώτο σπίτι μας, οι στρατιώτες είναι η οικογένειά μας. Μετά όλα τα άλλα, μας έλεγε συνεχώς. Οι άνθρωποι, τα νέα παιδιά να είναι ασφαλή. Γι΄αυτό και οι πυροσβεστήρες κοσμούσαν τους κοιτώνες, το ΚΨΜ αλλά και το μαγειρείο, δίπλα στα ταψιά, παντού.

Γι΄ αυτό και πετάμενο αποτσίγαρο ή εν δυνάμει άλλη εστία πυρκαϊάς δεν έβλεπες στο μικρό στρατόπεδο μας και η αποψίλωση ήταν στην ημερησία διάταξη, μόλις άρχιζαν οι ζέστες, οι αντιπυρικές ζώνες ήταν γύρω από το στρατόπεδο κανονικό ποτάμι, γιατί καταβρέχαμε συνεχώς τις πιο ζέστες μέρες. Βλέπετε χωράφια γύρω μας, παρατημένα, γεμάτα ξερόχορτα…

Όταν στάθμευσαν τα τροχόσπιτα και η ομάδα της θρυλικής Μichelle Mouton μπροστά στο δρόμο του ταπεινού μας στρατοπέδου –τι χρονιά και αυτή 1982!!- και γινόταν πανζουρλισμός με το συνεργείο και τους φωτογράφους, όλοι εμείς κατεβήκαμε να θαυμάσουμε την ίδια και το θρυλικό Αudi Quattro, δυστυχώς δεν μπόρεσα να το απαθανατίσω με το φακό μου. Ξεκουραζόταν στο κουτί του –μας είπε γελώντας η Mίchelle –μια πραγματική Γαλλίδα, ευγενής και λαμπερά όμορφη, το ανδρικό προσωπικό είχε χαζέψει κυριολεκτικά, ευτυχώς εγώ πρόλαβα να φωτογραφηθώ μαζί της.

Τότε λοιπόν η έγνοια του Διοικητή μας ήταν μόνο μία, όπως και η εντολή που μου έδωσε να τους μεταφέρω στα αγγλικά ή όποια άλλη γλώσσα μιλούσαν. Όπως μου είπε: «Να φύγουν από το δρόμο, γιατί εμποδίζουν τα διερχόμενα οχήματα –είσοδος στρατοπέδου –και να προσέξουν να μην πετάξουν σκουπίδια ή οτιδήποτε άλλο, αλλιώς θα ‘χουν να κάνουν μαζί μου», μαζί του δηλαδή!!

-Μάλιστα κε Διοικητά!

Η φωτιά, αν ξεκινήσει, κανείς δεν ξέρει πως και πότε θα σβήσει, μόνο αν δεν προκληθεί μπορεί να αποτραπεί, μας έλεγε συνέχεια..

Τώρα κι εγώ μετά από τόσα χρόνια, ακολουθώ τα λόγια και το παράδειγμα του, οι πυροσβεστήρες βρίσκονται παντού στο σπίτι μου, από την είσοδο μέχρι τον καυστήρα. Και ο μεγαλύτερος εχθρός μου είναι οι γόπες, αλλά και οτιδήποτε μπορεί να προκαλέσει τη φωτιά.

2018-2019-2020-2021 ….και συνεχίζεται

Ασφάλεια λοιπόν, η αδιαπραγμάτευτη συνθήκη για τη ζωή μας μαζί με τη πρόληψη. Αλλά μου κάνει εντύπωση η συνολική αδιαφορία όλων, στη δική μας πόλη. Άφθονη καύσιμη ύλη και εμπόδια όδευσης για πεζούς, είναι η ανεξέλεγκτη απόρριψη κλαδεμάτων και άλλων ογκωδών που παραμένουν για βδομάδες στα πεζοδρόμια μας, κάτω από κολώνες της ΔΕΗ –απαγορεύεται σύμφωνα με την αστυνομική διάταξη του 1997 (πρόληψη ατυχημάτων), την οποία έχω γνωστοποιήσει στον αξιότιμο δήμαρχό μας, όπως και η χωροθέτηση κάδων που είναι κανόνας στο Δήμο μας (ο προηγούμενος προϊστάμενος, κος Παρασκευάς, μάλιστα με είχε χλευάσει όταν τον ρώτησα σχετικά).

Η μόνιμη εκτός κάδων τυχαία απόρριψη «βουνών» σκουπιδιών, πλαστικές καρέκλες, ξύλινα υλικά-κουφώματα-υλικά οικοδομών, γλάστρες, οτιδήποτε πεταμένο σε στενά πεζοδρόμια, γωνίες και διασταυρώσεις όπου επίσης απαγορεύεται η χωροθέτηση κάδων –γιατί απλά το απαγορεύει ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας, αλλά και ο Κανονισμός Κοινοχρήστων χώρων του Δήμου μας. Οι ανεξέλεγκτες χωματερές δεν είναι μόνο μέσα στον οικιστικό ιστό, είναι και στο περιαστικό πράσινο. Απέναντι από τη Μονή Δαφνιού είναι εγκατεστημένη μια χωματερή για πολλά μέτρα παράλληλα με το δρόμο και μέσα στο δάσος, είναι στην ευθύνη του Δήμου ο καθαρισμός του χώρου, ένα αναμμένο τσιγάρο αρκεί, αν πετάξει κάποιος από το αυτοκίνητο, ειδικά με τόση κίνηση τώρα προς Κόρινθο.

Όπως επίσης στην είσοδο του σκοπευτηρίου και στο Αθλητικό Κέντρο. Αλήθεια η εγκατάσταση του Δήμου μας οριοθετημένη με περίφραξη και με πινακίδες απαγόρευσης εισόδου είναι νόμιμα χωροθετημένη; Και στο Διομήδειο Κήπο τώρα με το παράνομο εργοτάξιο για τη κατασκευή πεζογέφυρας εντός της παιδικής χαράς, η οποία παραμένει συνεχώς ανοικτή –γιατί δεν είναι πλέον επικίνδυνη; –είναι ασφαλής τώρα;

Οι τέντες των καταστημάτων που ακουμπούν τα κλαδιά των πεύκων, στον πεζόδρομο Καραϊσκάκη αλλά και η έλλειψη διαδρόμων διαφυγής με τόσες κατασκευές «χτισμένες» κυριολεκτικά μεταξύ των όμορων καταστημάτων εστίασης, κατά παράβαση πυροσβεστικών διατάξεων. Οι πυροσβεστικοί κρουνοί, έχουμε κάποιους λίγους, έχουν λειτουργικές αντλίες, έχουν δοκιμασθεί εάν είναι συμβατοί με τα πυροσβεστικά οχήματα; Μια άσκηση προσομοίωσης, μια εντολή ελέγχου; Είναι τόσα οχήματα σταθμευμένα, εγκαταλελειμμένα, συνεργεία αυτοκινήτων, πρατήρια καυσίμων, χώροι εστίασης, πολυκατοικίες, το μόνο εύκολο να προκληθεί πυρκαϊά. Είναι βέβαια κι άλλα πολλά που μας θέτουν σε κίνδυνο καθημερινά…

Διατάξεις έχουμε και Κανονισμούς και Κώδικες που προβλέπουν, ο νομοθέτης είναι σοφός, αυστηρός και πάνω από όλα Προμηθέας. ‘Εχει συσταθεί το Τοπικό Συντονιστικό Όργανο –υπάρχει η απόφαση- με υπεύθυνο τον Δήμαρχό μας. Το σχέδιο της Πολιτικής Προστασίας όμως δεν υπάρχει στην ιστοσελίδα του Δήμου μας, γιατί σχέδιο υπάρχει αυτό είναι βέβαιο-στα χαρτιά. Αλλά όταν δεν το γνωρίζουν οι δημότες, όταν δεν έχει γίνει μια άσκηση, μια επικαιροποίηση με τις πραγματικές συνθήκες, είναι ένα χαρτί μόνο.

Τώρα που η κλιματική αλλαγή ήρθε για να μείνει και το πόρισμα του Πανεπιστημίου Αθηνών για τη Πλημμύρα στη Μάνδρα -24 νεκροί- αναφέρει ότι η αιτία της καταστροφής ήταν το 50% η ανθρωπογενής επέμβαση, και από 25% οι κλιματολογικές συνθήκες και η γεωμορφολογία της περιοχής. Εμείς τι κάνουμε; Εάν οι δημότες είμαστε ο ΕΠΙΜΗΘΕΑΣ, ανέμελοι και ανεύθυνοι με τα θέματα ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ και πρόληψης, υπάρχει ο ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ και είναι ο ΔΗΜΟΣ, ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ και οι Υπηρεσίες των οποίων προΐσταται, όπως και ο Διοικητής του Αστυνομικού Τμήματος και ο Διοικητής της Τροχαίας και της Πυροσβεστικής.

Ο Δήμαρχος γνωρίζει την πόλη του, δεν ζει κάπου μακριά, ζει δίπλα μας, βλέπει αυτά που κι εμείς βλέπουμε, συνάντα τα ίδια εμπόδια με μας και πρέπει να εφαρμόζει το Νόμο βέβαια, όπως προβλέπεται. Αρκεί να θέλει να τα δει… Η όραση λοιπόν είναι το πρόβλημα, όπως έχει πει ο αξιότιμος κ. Κίμων Φουντούλης, και η συναίσθηση του καθήκοντος και της ΕΓΝΟΙΑΣ, θα πρόσθετα, για τους ανθρώπους που δυστυχώς δεν γυρίζουν πίσω…

Ο Δήμαρχος οφείλει να είναι Προμηθέας. Παρακάτω η ιστοσελίδα ΓΓΠΠ, για ενημέρωση και όχι μόνο..

https://www.civilprotection.gr/el/disasters

*Από τις αρχές Αυγούστου καθημερινά υπάρχει δελτίο Πολιτικής Προστασίας στη κατηγορία κινδύνου 4 γι α την Αττική .

**(φωτό της κας Mouton από το MARIE CLAIRE)