Το παράπονο του κυρ-Μιχάλη

20180218_143257.jpg

Φίλε Μιχάλη, δήμαρχε της πόλης

Γράφω για να σου θυμίσω την απόφαση στο δημοτικό συμβούλιο, για τη διαγράμμιση στο πεζοδρόμιο στην είσοδο του σπιτιού μου, τη μοναδική είσοδο–έξοδο της μονοκατοικίας μου. Από τον Νοέμβριο του 2017 είναι η απόφαση και καταλαβαίνεις ότι  με το πρόβλημα του παρκαρίσματος και το δένδρο μπροστά στην είσοδο δυσκολευόμαστε πολύ, ειδικά η γυναίκα μου η κυρα-Λένη με ποσοστό 70% αναπηρία.

γράφει ο κυρ-Μιχάλης Μπούρας, Χαϊδαριώτης γέννημα-θρέμμα

Βλέπω ότι υπάρχουν διαγραμμίσεις για τα αυτοκίνητα μπροστά σε άλλες πόρτες, εγώ δεν έχω αυτοκίνητο ούτε ζήτησα ράμπα, απλά μια σχεδίαση για να τραβά τη προσοχή. Όσοι θέλουν να παρκάρουν, θα παρκάρουν, το ξέρω και εγώ δεν καλώ την αστυνομία. Δόξα  ο θεός, αν χρειαστώ κάτι έχω τα έξι αδέλφια μου γύρω-γύρω. Τις οικογένειές τους, τα παιδιά και τα εγγόνια μου, τους γείτονες που ζήσαμε τόσα καλά χρόνια εδώ στην οδό Ακρίτα.

85 χρόνια έκλεισα το προηγούμενο μήνα, φίλε Μιχάλη, εδώ σ’αυτή τη γειτονιά γεννήθηκα, εδώ δούλεψα, έκανα οικογένεια, γέρασα. Αυτό είναι το πραγματικό μου παράπονο: Γιατί δεν υπάρχει φροντίδα για τη πόλη μας και τον κόσμο;

Ένα λεωφορείο να έρχονται από Αφαία, από Δάσος, μια δημοτική συγκοινωνία συνεχώς να περνά και να εξυπηρετεί τους κατοίκους, η λαϊκή οικογένεια δεν είναι αυτή που χρειάζεται τα λεωφορεία; Όλοι έχουν Μετρό, εμείς και που το’χουμε εκεί στην άκρη, με τα πόδια είναι μακριά, κάνε κάτι, δεν μπορεί να έχουν όλοι τόσες γραμμές και εμείς να μην μπορούμε να πάμε από το Δημαρχείο στην Αφαία ή στο Σκαραμαγκά. Οι εγγονές μου όλο παραπονούνται για το 803 που τις πάει στον Πειραιά όπου σπουδάζουν και ο εγγονός της κουνιάδας μου, το ίδιο. Χάνουν μαθήματα στις εξετάσεις από τη καθυστέρηση, άλλοι ίσως έχουν χάσει και τη δουλειά τους.

Ένα πεζοδρόμιο, μια διαδρομή χωρίς εμπόδια να πηγαίνουμε τα παιδάκια στο σχολείο, οι γονείς με καροτσάκια, τα άτομα με αναπηρία, όλοι τέλος πάντων, είδες χθες με το Καρναβάλι, τόσος κόσμος το χάρηκε, ελεύθερος στη Στρ. Καραϊσκάκη να περπατήσει και να χαρεί την πόλη μας. Τόσα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, πάνω στα πεζοδρόμια και οι άνθρωποι στο δρόμο; Είναι λογικό; Η γειτόνισσα με παιδί ΑμεΑ βασανίζεται με το καροτσάκι να το βγάλει στο δρόμο, δεν έχει που να σταθεί, μια βόλτα να φτάσει ως το πεζόδρομο, φοβάται.

Τόσα σκουπίδια συνεχώς, αυτά τα κλαδέματα, έχεις κλαδοτεμαχιστή λέει ο αδελφός μου, γιατί δεν το χρησιμοποιείτε, γιατί δεν τα μαζεύετε αμέσως όταν κλαδεύετε; Οι κάδοι ξέχειλοι και γύρω γύρω ότι θέλει ο καθένας να πετάξει. Πήγα κι εγώ να πετάξω κάτι κλαδιά. Όχι μου λέει το παιδί μου, όχι κλαδιά μέσα στον κάδο, είναι για κοσμπόστ, τα πήρε γιατί κάνει κομποστοποίηση. Εγώ δεν τα ξέρω αυτά, εσύ πρέπει να τα ξέρεις και να ενημερώσεις τον κόσμο και να πεις εδώ υπάρχουν νέα πράγματα. Πάνε τα παλιά που θάβαμε τα σκουπίδια, τώρα θα πάμε στα νέα που τελικά είναι πιο παλιά, που όλα είναι χρήσιμα και ξαναχρησιμοποιούνται ή τα κάνουμε έτσι που να μπορούν με άλλη μορφή να τα χρησιμοποιήσoυμε –ξέρω το ‘μαθα αυτό- κυκλική οικονομία λέγεται.

Τα δένδρα μας, γιατί πέφτουν; Τι φταίει, τόσο τσιμέντο τα ‘πνιξε. Και εμάς πνίγει το τσιμέντο, κάτι πρέπει να γίνει δεν μπορεί, σώσαμε  τα δένδρα όσα μπορέσαμε, εμείς οι παλιότεροι, έχω φιστικιές στην αυλή μου –συνομήλικές μου– τα παιδιά μου έχουν ορκιστεί ΠΟΤΕ να μην τα κόψουν, γι΄αυτό  άλλωστε πληρώνω και ΤΑΠ γι΄αυτή την αυλή, ας μην τα χάσουμε τώρα που τα χρειαζόμαστε πιο πολύ.

Κι αυτά τα Σάββατα, με τις λαϊκές και τα παζάρια. Πάντα είχαμε λαϊκή το Σάββατο, αλλά μπορούσαμε να πάμε σχετικά άνετα. Τώρα έχουν μαζευτεί τόσοι πολλοί έμποροι, παντού έρχονται με τα φορτηγά τους πάνω στα πεζοδρόμια, ήταν και οι διασταυρώσεις με τα εμπόδια που έχει βάλει ο δήμος και  τα αυτοκίνητα τα πιο επικίνδυνα σημεία, ήρθαν και απόγιναν, φόβος και ο τρόμος. Άσε δεν πάω στη λαϊκή, θα πάω στο σούπερ μάρκετ.

Η κυρά Λένη δεν ήθελε να είναι στη φωτογραφία, λέει μάλιστα «εμένα ο πατέρας μου -κοινοτάρχης στο χωριό της– βασανίστηκε επί μέρες από τις κατοχικές δυνάμεις για να προδώσει την Αντίσταση και δεν λύγισε, οι δήμαρχοι υπερασπίζονται τους συμπολίτες και φροντίζουν να είναι μονοιασμένοι, έτσι έμαθα στο χωριό μου. Ο καλός δήμαρχος ξέρει τα προβλήματα και τα λύνει πριν γίνουν βουνό».

Φίλε Δήμαρχε, σε ευχαριστώ που με άκουσες

Υγεία και Αγάπη για όλους

Κυρ-Μιχάλης Μπούρας,

Χαϊδαριώτης γέννημα-θρέμμα